Rozwój Wałbrzycha nierozerwalnie był związany z działalnością przemysło­wą, zwłaszcza z wydobyciem i przeróbką węgla kamiennego, przemysłem włókienniczym i ceramicznym.  Po 1989 roku zakłady i przedsiębiorstwa przemysłowe z terenu wałbrzyskiego poddano restrukturyzacji i zlikwidowano zakłady przemysłu węglowego.

Jednym ze skutków tych przemian był wzrost bezrobocia, a także zwiększenie się liczby osób korzystających z pomocy społecznej.  Przed rozpoczęciem realizacji projektu (dane na koniec 2003 roku) prawie 7 000 osób korzystało z różnych form wsparcia społecznego. Zwiększyła się także grupa osób bezdomnych i zagrożonych bezdomnością. Skalę bezdomności oszacowano na podstawie pracy z bezdomnymi realizowanej w ramach działalności Noclegowni Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. W czasie jednego roku z pomocy rzeczowej skorzystały 84, z finansowej 107, z noclegowni 102 osoby.

Przyczynami bezdomności w mieście są głównie bezrobocie, uzależnienia,  choroby i zaburzenia psychiczne, konflikty rodzinne oraz eksmisje. Z powodu braku wystarczających środków budżetowych oraz wzrostu liczby osób potrzebujących pomocy brakowało w gminie odpowiedniej liczby miejsc w domach pomocy społecznej i noclegowniach.  Ponadto istniejąca noclegownia mogła świadczyć jedynie pomoc podstawową  i nie prowadziła innych działań aktywizujących bezdomnych. Intensywna praca socjalna mająca na celu pomoc w rozwiązywaniu najpoważniejszych problemów życiowych, w nabywaniu różnych umiejętności życiowych i społecznych jest niezbędnym elementem systemu wsparcia osób bezdomnych i zagrożonych bezdomnością. 

Realizacja projektu pozwoliła na utworzenie w 2005 roku pierwszego w mieście Ośrodka Integracji dla bezdomnych. Jednakże Projekt nie ograniczał się tylko do rozwiązań inwestycyjnych i zwiększenia miejsc noclegowych dla osób bezdomnych. Władze gminy dążyły do kompleksowego rozwiązania problemu bezdomności w mieście. W Ośrodku wdrożono aktywne formy pomocy osobom marginalizowanym, Zapewniono im wsparcie psychologiczne, zajęcia terapeutyczne, stworzono możliwość dziennego pobytu w Ośrodku.

Inwestycja  polegała na remoncie budynku przy ul. Pocztowej 22, w wyniku czego nastąpi zmiana sposobu użytkowania.  Lokalizacji budynku jest bardzo korzystna, gdyż opodal mieści się  placówka Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej wydająca bezpłatne posiłki i  zlokalizowanych jest wiele firm oferujących doraźną pracę. Powierzchnia nieruchomości wynosi 0,1631 ha, powierzchnia użytkowa 3-kondygnacyjnego budynku 580,39 m2.

Cały parter budynku został przystosowany do potrzeb osób niepełnosprawnych ruchowo. Na piętrach  zlokalizowano pełne węzły sanitarne, aneksy kuchenne oraz jadalnie, pralnię, suszarnię i świetlicę.  Na parterze powstała baza pełniąca funkcję integracyjną. Mieści się tam gabinet lekarski doraźnej pomocy i sala zajęć do prowadzenia pracy z bezdomnymi, szczególnie w zakresie realizacji programów wychodzenia z bezdomności i prowadzenia grup wsparcia. W wyremontowanych salach noclegowych przebywać może łącznie 60 osób (w tym 3 osoby niepełnosprawne ruchowo) na dobę. W ciągu dnia na terenie ośrodka przebywać może 120 osób bezdomnych lub zagrożonych bezdomnością.   

Integracyjny Dom dla Bezdomnych jest placówką koedukacyjną czynną całą dobę. Dom zapewnia pomoc poprzez:  udzielenie schronienia tymczasowego na czas uregulowania sytuacji życiowej osoby bezdomnej, przyznanie niezbędnego ubrania osobom potrzebującym, umożliwienie przygotowania sobie posiłku w wyznaczonych pomieszczeniach domu, udzielenie pomocy w postaci poradnictwa socjalnego, psychologicznego, terapeutycznego i prawnego.

Projekt odpowiadał celom zawartym w Planie Rozwoju Lokalnego Wałbrzycha, który ma odniesienie do Gminnej Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych Miasta Wałbrzycha na lata 2004-2008 (w załączeniu), gdzie jednym z celów było uzupełnianie wysiłków jednostki i rodziny, aby doprowadzić do stanu, w którym będą one w sposób niezależny zaspokajać swoje potrzeby. Zadaniem w ramach tego celu było m.in. zabezpieczenie schronienia dla bezdomnych w wyremontowanych pomieszczeniach po izbie wytrzeźwień. Projekt adptacji budynku był wpisany do Lokalnego Programu Rewitalizacji Miasta Wałbrzycha na lata 2004-2006 (w załączeniu).

W 2007 roku z bazy noclegowej skorzystało 141 osób.  W Domu przebywają także osoby spoza placówki, korzystają z pomocy psychologicznej, terapeutycznej i z zabiegów pielęgnacyjno – higienicznych. W 2007 roku z takiej formy pomocy skorzystało 40 osób.

Niezwykle istotnym elementem pracy z osobami bezdomnymi jest opracowany i wdrażany indywidualny program wychodzenia z bezdomności. Program uwzględnia działania o charakterze profilaktycznym, osłonowym i aktywizującym. W 2007 roku 39 osób uczestniczyło w indywidualnym programie wychodzenia z bezdomności. W efekcie wdrażanego programu 5 osób otrzymało mieszkania socjalne, 13 podjęło leczenie odwykowe w systemie zamkniętym, 15 ukończyło terapię.

W Integracyjnym Domu Dla Bezdomnych świadczone są usługi z zakresu poradnictwa psychologicznego. Ponadto w ośrodku prowadzone są mityngi AA oraz grupa motywacyjna dla osób z problemem alkoholowym. W budynku zlokalizowany jest także Punkt interwencyjno–konsultacyjny, czynny cały tydzień. W 2007 roku z usług punku skorzystało 489 osób,  którym udzielono 1142 porad.

Całkowity koszt projekty wyniósł 648.713 zł i był współfinansowany ze Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego i  Funduszu Dopłat.

     Praktyka nie przyczynia się bezpośrednio do budowy społeczeństwa obywatelskiego.

Niezwykle istotną sprawą przy opracowywaniu efektywnych projektów, których celem jest pomoc ludziom bezdomnym jest diagnoza problemu, dogłębna analiza skali zjawiska i populacji osób bezdomnych. Programy przeciwdziałania i wychodzenia z bezdomności należy dostosowywać do zachodzących zmian w regionie, potrzeb  i uwarunkowań samych bezdomnych.  W gminach niezbędne jest stworzenie kompleksowego systemu wsparcia (poradnictwo psychologiczne, pedagogiczne, doradztwo zawodowe, prawne, pomoc finansowa i rzeczowa) dla  osób bezdomnych i  zagrożonych bezdomnością. Natomiast brak instrumentów i narzędzi umożliwiających realizacje działań reintegracyjnych prowadzi do zwiększenia kosztów ekonomicznych udzielania pomocy społecznej, a także utrwala zjawisko bezdomności.