Od kilku lat Władze Miasta Rybnik wdrażają rozwiązania teleinformatyczne  do zarządzania  miastem. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych technologii udało się zwiększyć efektywność pracy i zmniejszyć koszty administracyjne.  Wdrażany system elektronicznej karty  miejskiej jest kolejnym elementem zintegrowanego systemu zarządzania miastem. Podstawową platformą integracyjną i komunikacyjną w urzędzie jest elektroniczny system obiegu dokumentów (w 2008 roku został on zintegrowany z realizowanym w skali województwa Systemem Elektronicznej Komunikacji Administracji Publicznej). Planowanie przestrzenne działa w oparciu o  elektroniczny Rybnicki System Informacji Przestrzennej. W jego skład wchodzi cyfrowa ewidencja gruntów i budynków oraz 700 warstw tematycznych  umożliwiających szybkie wyszukanie i zanalizowanie danych dotyczących np. komunikacji miejskiej, mediów komunalnych, podmiotów gospodarczych lub demografii.  W ramach projektu została przygotowana i wdrożona elektroniczna karta miejska. Zrealizowany projekt ma kompleksowy charakter i jest w pełni zintegrowany  z istniejącymi już rozwiązaniamiProjekt został podzielony na pięć zadań: zakup sprzętu na potrzeby Centrum Rozliczeniowego, realizacja ogólnego systemu informatycznego,  realizacja dedykowanych systemów informatycznych dla ZTZ, MOSiR, RSK, BUSHIDO (Karta Miejska), realizacja PIAPów (telecentrów, infokiosków), realizacja pilotażu Wirtualnego Biura.Elektroniczna Karta Miejska może być wykorzystywana jako  e-bilet w komunikacji miejskiej, zarówno jednorazowy jak i  okresowy.  Istniejący w mieście system z tradycyjnymi biletami papierowymi nie dostarczał podstawowych danych potrzebnych do sprawnego zarządzania i podejmowania strategicznych decyzji związanych z komunikacją miejską. Celem wdrożenia e-karty była poprawa funkcjonowania komunikacji miejskie, konieczność dostosowania autobusów do  rzeczywistych potrzeb, potrzeba optymalizacji cennika za przejazdy oraz kontrola realizacji umów przez przewoźników. E-bilet został powiązany  z narzędziami do zbierania i analizy danych. Informacje dotyczące transportu miejskiego pozwalają na optymalizacją taboru, dostosowaniem go do potrzeb mieszkańców, a także na kontrolę przewoźników.  Wprowadzenie karty miejskiej pozwoliło także na optymalizację kosztów transportu miejskiego, a sprawnie działająca komunikacja miejska, zmienione rozkłady jazdy i trasy  dostosowane do rzeczywistych potrzeb mieszkańców zaowocowały wzrostem liczby pasażerów. Elektroniczna Karta Miejska umożliwia  także korzystanie z parkomatów miejskich, uiszczenie opłat za korzystanie  z usług w miejskich jednostek rekreacyjnych, jest nośnikiem podpisu elektronicznego oraz e -portmonetką. W ramach projektu pilotażowo wdrożono Wirtualne Biuro oraz aplikację on-line, która umożliwia interaktywne wypełnianie formularzy wniosków oraz składanie podpisu elektronicznego. Pozwala również na śledzenie aktualnego etapu sprawy oraz możliwość podglądu archiwalnych spraw klienta Wirtualnego Biura. W ramach pilotażu udostępnione zostały interaktywne formularze spraw związanych z podatkami oraz działalnością gospodarczą. Udostępniony został również uniwersalny formularz podania. Wirtualne Biuro zostało zintegrowane z istniejącym Systemem Obiegu Dokumentów. W ramach projektu zorganizowano sieć Publicznych Punktów Dostępu do Internetu (PIAP), zapewniających  obsługę karty miejskiej. W skład PIAP wchodzą 4 infokioski i 6 telecentrów. Infokioski  umożliwiają skorzystania z wybranych stron internetowych (np. stron z informacjami o mieście lub e-karcie, Wirtualnego Biura). W przyszłości planowane jest wprowadzenie  czytników do e-kart, oraz również uruchomienie bezprzewodowych punktów dostępu do Internetu przy Inforkioskach.  Telecentra wyposażone są w dwa multimedialne stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu oraz w wielofunkcyjną drukarkę. Klienci mogą skorzystać z komputera, Internetu, mają także zapewnioną pomoc ze strony przeszkolonego pracownika.  W telecentrach zatrudnienie znalazło 12 osób. Najbardziej wymiernym efektem realizowanego projektu jest wprowadzenie miejskiej elektronicznej karty.  Realizacja projektu przyniosła szereg korzyści ekonomiczno – społecznych: wykorzystanie nowych technologii informacyjnych i komunikacyjnych dla realizacji usług publicznych; zapewnienie powszechnego, szybszego i bezpieczniejszego dostępu do Internetu; rozwój e-administracji poprzez poprawę efektywności pracy administracji. Realizacja inwestycji przyczynia się do zwiększenia sprawności finansowej systemu komunikacji miejskiej, co pozwoliło zmniejszyć wydatki z budżetu miasta oraz rozwiązać problemy związane z zarządzaniem. System Elektronicznej Karty Miejskiej jest cały czas rozwijany i wdrażane są nowe funkcjonalności. W przyszłości planowane jest uruchomienie teleinformatycznej platformy wymiany informacji pomiędzy jednostkami organizacyjnymi miasta. Planowany projekt również zostanie sfinansowany z funduszy europejskich.

Proponowany projekt jest godny upowszechniania, gdyż podobne rozwiązania można zastosować zarówno w innych gminach jak i w innych instytucjach miejskich.            Przy przygotowywaniu i realizacji tego typu projektów należy dobrze rozpoznać potrzeby społeczności lokalnej. Zmiany powinny być szeroko konsultowane z mieszkańcami.  Rozwiązania technologiczne powinny być komplementarne z istniejącymi już systemami, należy również brać pod uwagę funkcjonalność zakładanych rozwiązań oraz koszty  przyszłej eksploatacji. W realizowanym projekcie najpoważniejszą przeszkodą w trakcie realizacji projektu był zbyt krótki okres wdrażania i brak okresu przejściowego przy wprowadzaniu karty miejskiej. Początkowo były problemu z kasownikami, a także z dystrybucją i używaniem kart. Uruchomiono zbył mało punktów dystrybucji kart oraz wydrukowany zbyt mało kart. Mimo szerokiej akcji informacyjnej mieszkańcy nie do końca potrafili stosować wprowadzone w miejsce papierowych biletów e-karty. W tego typu projektach bardzo ważnym elementem są działania promocyjne i informacyjne. Muszą one być  ukierunkowane na dostarczenie pełnej informacji o celach i działaniach Projektu jak największej liczbie mieszkańców. Równolegle do głównego nurtu działań informacyjnych powinno się prowadzić kampanię promocyjną, której celem jest propagowanie idei społeczeństwa informacyjnego, wykorzystywania nowoczesnych technologii.  Promocja projektu powinna być realizowana za pośrednictwem mediów o różnym stopniu przyswajalności i zakładać przekaz wiedzy w sposób maksymalnie jasny i klarowny. Należy brać pod uwagę różny poziom wykształcenia mieszkańców, w związku z czym metoda i sposób informowania powinny być dopasowane do odmiennych poziomów percepcji odbiorców przekazu.